Blog Japanse Bedevaart 2023!

Reis met ons mee, door Japan, en beleef onze avonturen! Misschien wil je dan volgend jaar ook mee op deze Bedevaart... de foto's staan op de pagina achteraan, onder Foto's!!

Op 31 Augustus vliegen wij, met een groep van 8 deelnemers naar Japan.

Na een lange reis zullen wij 1 Sept. aankomen in Tokyo, daar gaan we de eerste nacht overnachten,

om de volgende dag door te reizen, naar Shizuoka, alwaar we de rest van ons verblijf zullen slapen...

Op deze eerste volle dag in Japan, starten we al gelijk met een Familie-opstelling, ( aan het strand)

om alvast een begin van de Bedevaart te maken, en zaken op te lossen! Deze dag zullen we verder

rustig doorbrengen, en vroeg naar bed gaan, om onze eventuele Jetlag te bestrijden! 

De volgende dag begint dan met een ontbijt, in een leuke Lunchroom, op het station van

Shizuoka, en vertrekken daarna, per Shinkansen naar...... (verrassing)

Het reizen met de Shinkansen, is op zich al een speciale ervaring.....met 320 km per uur

door Japan zoeven.....Fenomenaal!

En zo zal de rest van de tijd, ook vol verrassingen zitten, met prachtige plaatsen, Tempels, 

Bergen en uiteraard, een bezoek aan Mount-Fuji..... HET icoon van Japan!

Maar ook mooie wandelingen, leuke restaurantjes bezoeken, en vooral veel genieten....!

Iedere dag zal er een reisverslag van alle belevenissen op deze Blog verschijnen, met mooie foto's,

dus..... blijf onze Website in de gaten houden!

DE EERSTE DAG IN JAPAN!

Na een lange reis vol, hindernissen, en uitdagingen zijn we gisteravond (1 Sept.) laat

in Tokyo aangekomen. We werden daar verwelkomd, door een zeer warme deken, die over ons heen viel ,het was na 12.00 uur, nog 32 graden!!!! Bussen en treinen, waren er niet meer, dus moesten we met 2 Taxi's, naar ons Hotel in Tokyo gebracht worden. De rit daar heen had veel weg, van een dodemansrit.....zo hard vlogen we door Tokyo heen....Maar we zijn veilig bij ons Hotel aangekomen, vanmorgen om 03.30 uur..!!? En om half 11 werden we gesommeerd uit te checken! Dus snel aangekleed, gewassen, en naar beneden. Op weg naar het station, kwamen we voorbij de Senso-ji Tempel, in Asakusa. Daar hebben we ergens in de schaduw, alle koffers neergezet (onder begeleiding)  en kon iedereen even rondkijken, alvast wat souvenirs kopen. Een hele bijzonder Tempel, met prachtige kleuren ( Oranje) en een schitterende Japanse tuin! Na een tijdje daar te zijn geweest, zijn we verder gegaan, met de Metro naar Tokyo Station. Dat is op zich al een avontuur!! Het is een heel gepuzzel, maar als je het eenmaal door hebt, is niet niet zo moeilijk. Dus uiteindelijk op Tokyo Station aangekomen een balie gezocht waar wij onze treinpassen konden afhalen, dat duurde ook een behoorlijke tijd. Zoals de reistijd, het overstappen, en zoeken allemaal veel tijd kost.... Toch is dat heel mooi om mee te maken, en te beleven. Nadat de treinpassen allemaal in ontvangst genomen waren, zijn we naar het Shinkansen-perron gelopen, waar we gelijk in de trein konden stappen, die wij nodig hadden, om in Shizuoka te komen..Daar aangekomen, rechtstreeks naar het Hotel, om in te checken, koffers op de kamers te zetten, en dan een hapje te gaan eten, want het was inmiddels al over 18.00 uur geworden. Nou, ook het inchecken was een avontuur op zich...In deze elektronische wereld, waar alles via de computer geregeld wordt, was dat ook het geval bij ons Hotel. Alles zelf regelen. Dus wij ( ik) aan de slag...was al een gezoek op zich, gelukkig wel in het Engels, maar toen ik wilde betalen, en mijn Credit-Card wilde gebruiken, werd deze door de machine opgeslokt, en kregen we die er niet meer uit..... Na overleg met de receptioniste, zou er iemand komen, om dit op te lossen, en wij zijn gaan zoeken naar een leuk restaurant. Wat wij vonden op een paar honderd meter afstand, dus daar gaan zitten. Heerlijk gegeten en gedronken, gepraat en gelachen....een mooie afsluiter van toch weer een behoorlijk vermoeiende dag!

Tijdens het wachten op mijn Credit-Card hadden wij het over alle hindernissen die wij op de hele reis naar Japan hadden ondervonden ( 1 uur te laat vertrekken vanaf Düsseldorf, de aansluitende vlucht 2 uur vertraging, lange douane-rij, tegenwerking van alle kanten, niets liep zoals gepland)  waardoor wij uiteindelijk te laat in Tokyo aan kwamen. Dus werd mij gevraagd, kan jij er achter komen, waar dat vandaan komt? Ik vertelde dat ik dat allemaal al had uitgezocht, maar niet echt een antwoord vond....Tot 1 van de dames iets zei, en ineens wist ik waar het mee te maken had! Het had met 1 persoon te maken, en ik legde het uit, en het werd onmiddelijk begrepen, en dus mocht ik dat stuk weghalen....Hierop reageerden 2 andere personen, die stonden ineens helemaal vast, dus daar naar gekeken, en toen kwam de ware oorzaak boven, het Thema, van dit stuk was Jaloezie!!!! Dus ook bij hen dit stuk weggehaald. Maar het verhaal was nog niet klaar....Vanmorgen bij de Senso-ji Tempel vroegen 2 dames, wat hun connectie was, uit Vorige Levens. Ik ging kijken, en zag dat zij in 3 Levens zusjes waren geweest. Zij helemaal blij.....maar ook dat had nog een vervolg, 1 van de 2 dames, stond in de Hotellobby vast, en toen wij naar de kamer gingen gaf zij aan dat ze zich heel verdrietig voelde. Ik keek...en werd naar die 3 Vorige Levens ( wat ik ze eerder op de dag mocht vertellen) getrokken. Ik zag dat zij in 1 Leven heel erg close waren geweest, en dat de ( toen) oudste van de 2, ontvoerd werd, en nooit meer terug is gekomen. Ik liet hen dat herbeleven, loste het op,  en ineens was het verdriet weg, en was er weer eenheid!  Super dat er zo spontaan dingen gebeuren, en opgelost mogen worden! Dit zal de rest van de reis nog meer gebeuren. Maar daarover morgen meer!!! Nu gaan we van onze nachtrust genieten, het is hier 23.50 uur, op het moment dat ik dit schrijf, en morgen toch weer op tijd op!!

FOTO'S volgen!!! 

DE TWEEDE DAG IN  SHIZUOKA JAPAN!

Na een rustige nacht, zijn we vanmorgen opgestaan, om samen op Bedevaart te gaan! Het doel was oorspronkelijk naar het Strand te gaan, om daar een Familie-opstelling te doen. Wij hebben eerst allemaal een test gedaan, om te kijken wat er allemaal nog verwerkt mocht worden. Dit vergde enige tijd, maar uiteindelijk werd er veel duidelijk! Dus vertrokken richting het Station om te gaan ontbijten. Tijdens deze korte wandeling werden wij overvallen door de Hitte ( 36 graden), dus gelijk omschakelen, en besloten na het ontbijt niet naar het strand te gaan, maar een park op te zoeken, om daar de FO uit te voeren. Een park gezocht, maar op de een of andere manier voelde dat niet goed. Dus nog eens gekeken, en toen kwamen we uit op een Tempel in Mishima, een klein half uur met de trein. Dus daar aangekomen, zijn we wandelend naar de  Mishima Taisha Tempel gegaan. Dit is een echte Shinto-Tempel, heel erg bijzonder, met een mooi park er omheen.En een hele mooie energie! Daar aangekomen kreeg iedereen de mogelijkheid om aan zichzelf te werken, en zaken op te lossen..... Ieder ging zijn weg, en wanneer nodig werd ik gevraagd om de dingen die men voelde te verklaren Hier werd veel duidelijk. Er kwamen Vorige Levens naar boven, en hele diepe ziele-roerselen. Hier werd heel intensief aan gewerkt, en opgelost!  Zoals gisteren al duidelijk werd, kwam ook hier het thema jaloezie naar boven, en het onderdrukken van mensen, het niet gezien/gehoord worden....Allemaal heel duidelijk aanwezig!!  Na een heftige middag daar te hebben rondgelopen, gewerkt en gevoeld te hebben, besloten we even een paar superleuke winkeltjes te bezoeken,waarbij het winkeltje tegenover de Tempel-ingang de favoriet was! En winkel vol Japanse beeldjes, figuurtjes, allerlei porseleinen kommetjes, theekopjes, thee kannen, bekers, windgongs etc. etc. etc.   In het straatje ernaast een ontzettend heerlijk ijsje gegeten, buiten op de stoep, maar ook daar gebeurden weer zaken die nog aandacht nodig hadden. En zo werd er de hele dag "gewerkt".  Langzaam aan zijn we weer naar het Station gelopen, om de trein terug te pakken! En daar werd duidelijk hoe moe iedereen eigenlijk was, er ontstonden irritatie's en ongeduldigheid wat onvermijdbaar is, met een groep die elkaar amper kent, en ieder zijn/haar kwaliteiten en zwakheden heeft.... In de trein werd gevraagd waar men zich kon laten masseren..? Laat ik nu toch een heel erg goede Masseur kennen in Shizuoka...! Dus ik ben met de 2 vraagstellers, naar de kliniek gelopen. Bleek het nog een erg leuke avond te worden......( geheimen blijven hier in Shizuoka)  Bij thuiskomst in het Hotel zaten er nog een viertal deelnemers in de Lounge te kletsen, dus wij sloten aan... maar de andere 2 deelnemers verdwenen al snel naar hun kamer, die hielden het voor gezien! Ik ben gebleven  en er waren mooie gesprekken. Ook werden de irritatie's besproken, en ieder liet zich uit over hun ervaringen  om elkaar beter te kunnen begrijpen! Door dit uit te spreken, kwam er veel meer duidelijkheid, omtrent het doel van de reis. En dat maakt dat er er openheid ontstaat, en iedereen gelijk is, met allemaal hun eigen "bagage".  Zo kunnen we morgen fris aan een nieuwe dag beginnen!!

Maandag 4 September!

Al vroeg op, want het was de bedoeling om er weer een speciale dag van te maken...( en dat werd het ook!)  We zijn allemaal in de lounge bij elkaar gekomen, ik heb de plannen voor de dag verteld, en nog even aangegeven, dat het de bedoeling was, om te vragen, vragen, vragen..... Want als men niets vraagt kan ik ook niets geven! Na deze peptalk, naar het Station gelopen, en daar bij Starbucks van het ontbijt genoten. Op een gegeven moment was het tijd om naar het perron te lopen, en op de Shinkansen te stappen,  want de reis van vandaag ging naar de prachtige stad: Kyoto!! In de trein zocht ieder zijn/haar plekje, maar ik kreeg de "opdracht" om plaatsen te wisselen....??  Dat heb ik gedaan, en zodra dat geregeld was, kreeg ik een berg informatie door. Voor ieder kwam er een inzicht boven, en die heb ik ze ook allemaal meegegeven! Iedereen blij, dus de reis  verliep verder in alle rust. We hebben genoten van de Reis door Japan, er valt zoveel moois te zien. Eenmaal in Kyoto aangekomen, heb ik iedereen meegenomen naar de Centrale Hal in het Station, want dat is een zeer indrukwekkend gebouw! Ze waren er allemaal even stil van, en gingen foto en video's maken, Daarna een kleinigheid gegeten, en gedronken, en toen was het tijd om op de volgende ( lokale) trein te stappen, naar Uji!  In Uji bevind zich een prachtige Tempel! Deze tempel is aangemerkt als Unesco Wereld erfgoed! Een mooie wandeling gemaakt van ongeveer 20 minuten  tot aan de Tempel ( Byodo-in Tempel)  Eenmaal daar aangekomen, vertelde ik dat ze eerst een rondje mochten gaan lopen, om foto's te maken, indrukken op te doen, en te voelen! Maar dat zij niet te lang tijd mochten nemen, want er stond iets te gebeuren...... Daar werd netjes aan voldaan, en toen iedereen bij elkaar was, legde ik uit, wat er ging gebeuren. In de trein had ik al 2 mensen gevraagd, mij te helpen met een stuk waar ik zelf nog iets aan mocht doen.  Maar tegelijkertijd wilde ik ook laten zien hoe je bepaalde stukken kunt oplossen. 

Bij mij was nog een Vorig Leven naar boven gekomen, wat met Japan te maken had, waarin mijn Duitse collega een rol speelde en ikzelf, maar ook onze gezamenlijke collega uit Japan! In dat Vorige leven woonden wij ( Duitse collega en ik..) als 2 broertjes, van 8 en 4 jaar op Hokkaido, het meest noordelijke eiland van Japan. Onze moeder was al vroeg gestorven, dus we leefden met onze vader. Hij was visser, en ging iedere keer met een klein roeibootje de Oceaan op, om wat brood op de plank te krijgen. Op een dag vertrok hij, en hij kwam nooit meer terug...... Dus werd de zorg op mij overgedragen, voor een korte duur, want ineens kwam er een oom, die de zorg voor ons overnam. Maar.......deze Oom heeft ons Leven tot een Hel gemaakt!! Hij was zeer dominant, gewelddadig en Liefdeloos!  En deze oom, was onze collega uit Japan!!!! Nu is deze persoon, in dit leven ook een zeer dominante, en gewelddadige man, die een prachtige Gave heeft, maar zijn naasten "onmenselijk" behandeld. Iedereen is zijn voetveeg...... Dus toen dit boven water kwam, voelde ik weer de pijn en Liefdeloosheid van dat Leven, alles werd herkend! Dus dat wilde ik gebruiken om in een Familieopstelling op te lossen!  Zo gezegd, zo gedaan.  Ik had een dame gevraagd om in de Japanner zijn energie te gaan, en een man, in mijn energie, want ik moest het zelf begeleiden. De ander deelnemers waren toeschouwer.

De Japanner ga ik T noemen, mijzelf R, mijn Duitse collega L en een medewerker van de Japanner is M

 Direct nadat zij in de energie van beide betrokkenen, waren gegaan, zag je precies hoe de energie werd getoond, je herkende de personen, die uitgebeeld mochten worden! T "blies" zichzelf helemaal op, om de dominantie duidelijk aan te geven: "ik ben de baas, en jullie zijn helemaal niets!"     Wow, wat was dat duidelijk.  Ik ging keihard de confrontatie met T aan, en dat beviel hem maar niets, hij liet dat duidelijk zien, maar ik pakte hem op zijn  kwetsbaarheid, en toen zag je hem langzaam milder worden. In de tussen tijd was  R (representant) ook duidelijk te herkennen, en heb ik beide dichter bij elkaar gezet, en vroeg wat R voelde..... R voelde zijn eigen kracht, en liet T links liggen, dat vond T niet leuk maar hij begreep wel, dat hij niets meer te vertellen had, en kromp langzaam helemaal in elkaar. toen dat gebeurde, heb ik T weer flink onder handen genomen, om hem te confronteren, met zijn dictatorgedrag! En daarop kwam hij ineens  weer recht staan... Ik voelde dat ik mijn jongere broertje  in de energie van  L moest opstellen, dus vroeg ik een andere dame, deze rol op zich te nemen. Dat wilde zij, en ging in de energie van L Gelijk draaide T haar de rug toe.....maar L bleef geduldig en liefdevol staan, waarin ik echt haar energie herkende. Weer confronteerde ik T daar  mee, en al gauw veranderde zijn energie....Hierop vroeg ik L  hoe het met haar ging. Zij had alle begrip voor zijn situatie, maar daarmee was het (nog) niet opgelost. Dus vroeg ik  R wat er bij hem gebeurde. R voelde  zich bevrijd en vrij. Hierop vroeg ik: wat wil jij NU doen? R wilde weglopen  maar dat was niet de bedoeling. Ineens kwam er een jongeman,( M) die jarenlang bij mijn Japanse collega had gewerkt, naar voor...M heeft het heel zwaar gehad, tijdens zijn tijd in de Kliniek, onder deze dictator! Dus ook deze extra opgesteld, en dat werd al snel duidelijk dat het hele stuk  geen "lading" meer had. Dus dat laatste stukje  was voor alle betrokkenen een opening om verder te kunnen, met hun Leven. Alleen het stuk tussen T en R was nog niet klaar...Ik vroeg nogmaals wat R nog tegen T wilde vertellen, en ineens zei R: ik wil hem bedanken.... Dat deed mijzelf helemaal trillen, en de tranen vloeiden, want ik voelde dat mijn stuk hiermee opgelost is!!  De opstelling afgerond, iedereen uit de energie gehaald, en iedereen voelde wat er gebeurd was. Even nagepraat, uitleg gegeven, en bijkomen van toch wel een hele heftige opstelling!! Ik ben gaan lopen, om nog even de Tempel te bezichtigen, en ieder ging zijn eigen weg. Na een poosje zijn we weer richting van het Station gelopen, want ik wilde de groep nog meenemen naar Nara!  Tijdens de wandeling voelde ik zelf dat er nog "iets" van de opstelling bij mij niet opgelost was, dus toen degene die de rol van T op zich had genomen, ook bij het Station kwam verteld ik dat en vroeg om dat laatste stuk nog op te lossen. Zij ging direct weer in de energie van T en wilde mij een schop tegen mijn knie geven, maar ik haakte mijn been aan haar been, en ineens voelden we beide dat het weg was......Ook mijn pijn aan de knie...... Dus konden we naar Nara.

Zij wisten niet wat hen daar te wachten stond, ik had niets verteld. Bewust niet, om de verrassing zo groot mogelijk te laten zijn.

In Nara is een park, waar alle Herten tussen de mensen lopen, die zijn erg tam en vragen om eten, soms trekken ze het gewoon uit je tas, als je niet oplet! Maar het meest bijzondere aan deze dieren is, dat wanneer je ze een koekje geeft, zij als dank een BUIGING maken...!!!!!   Onze jongste deelnemer was dolenthousiast, en kreeg geen genoeg van dit spelletje. Het is ook een heel speciale gebeurtenis. Inmiddels was het al laat geworden, en iedereen was moe, maar het contact met de Herten maakte dat er ineens weer een andere dynamiek in de groep kwam.  Bij het Station zijn we op de trein terug naar Kyoto gestapt, en na dik een uur kwamen we in Kyoto aan.  Daar snel wat te eten verzameld, en dat hebben we in de trein heerlijk opgegeten. 

De afstanden in Japan zijn zo groot, dat reizen het grootste deel van de tijd opslokt. Maar het is zo ontzettend de moeite waard ! Dit zou iedereen een keer "moeten" beleven!

Dinsdag is een rustdag, en gaat iedereen zijn/haar eigen gang. En Woensdag vertrekken we al heel erg vroeg, om naar Nikko te reizen. Dit is ook een Unesco Werelderfgoed locatie!!  En daarover horen jullie later meer! Nu eerst  slapen, rustig aan doen, energie tanken om er Woensdag weer tegenaan te kunnen!

Er was even een kleine storing, waardoor ik niet op mijn website kon, om de Blog verder te schrijven, nu gelukkig wel weer!

De bedoeling was om woensdag naar Nikko te gaan, maar door de enorme afstand, en tijd die dat met zich meebracht, hebben we dat laten vallen, en een andere optie gevonden!

Woensdag zijn wij naar Fujinomiya gegaan met de trein, het was regenachtig, maar erg warm en drukkend. Fujinomya, ligt (zoals de naam al zegt, aan de voet van Mount Fuji ) Daar aangekomen zijn we richting een Tempel gelopen. Daar aangekomen werden wij verrast door de schoonheid en rust van deze Tempel!

Wij waren bijna de enige bezoekers, die daar rondliepen.

Na de aanvankelijke schroom om vragen te stellen, werd er nu echt om hulp gevraagd! Dat was heel mooi om te zien. De een na de ander stelde zich open, en daardoor kom ik ook de juiste hulp bieden. Er kwamen stukken naar boven die heel duidelijk een blokkade vormden, in hun zelf maar ook gedeeltelijk naar elkaar toe , wat mooi was om te zien. Zodra zij de vraag hadden uitgesproken, kwamen de inzichten, en ging men met dat stuk aan de gang. Soms mocht ik nog een stukje bijsturen, maar vaak ook werd er zo hard aan zichzelf "gewerkt" dat men alleen nog maar een bevestiging van mij nodig had! En de rust en schoonheid van deze prachtige plek, speelde daarin een zeer grote rol! In de tuin, aan een prachtige waterval  die rechtstreeks van Mount-Fuji kwam stond een marmeren tafeltje met 4 marmeren zitplaatsen, die verdacht veel op een paddenstoel leken, waar ik ging zitten. Alsof ik op een beurs zat, kwamen de deelnemers 1 voor 1 bij mij zitten om te vragen welke stukken zij nog mochten oplossen! Soms liep ik mee om nog betere hulpverlening te geven, maar ook aan tafel gebeurde er al veel. Na een behoorlijke tijd zijn we toch maar verder gegaan. Bij het Tempelcomplex lag een doorgaande weg, en na het oversteken kwamen we langs een lunchroom die vegetarische gerechten serveerde. Daar naar binnen gelopen. En wat bijna nooit gebeurt in Japan,..... we konden allemaal aan 1 lange tafel zitten. We bestelden allemaal onze lunch. Het eten werd geserveerd, en wat een heerlijke gerechten worden hier gemaakt. De eigenaar kwam nog even aan tafel vertellen, dat zij alle ingrediënten op eigen grond verbouwden, en op organische basis. 

Nou dat was te proeven, puur, zuiver, en overheerlijk! Wat een gelukstreffer dat we in dit Restaurantje terecht kwamen.

Na de (late) Lunch, zijn we rustig terug naar het Station gelopen. Op het Station heb je een prachtige blijk op Mount-Fuji.

(helaas vandaag verstopte hij zich in de wolken)

En aangezien we toch nog even moesten wachten, heb ik iedereen op een bepaalde plek, richting Fuji-san gezet, en ze laten voelen. Mount-Fuji is een heilige berg, die ontzettend veel energie afgeeft. Nou...dat hebben ze allemaal gevoeld! Want ik ging langs en vroeg iedereen apart, wat ze gevoeld hadden, en de antwoorden varieerden van: kracht, rust, trillingen en de mooiste vond ik zelf: Echte Liefde!

Na een tijdje kwam onze trein, en zijn we weer richting Shizuoka gegaan, waar we besloten om ieder voor zich of met iemand anders eerst even rust te pakken, en daarna lekker ergens te gaan eten, want het eten in  Japan, is Fenomenaal!

En wat voor ons "Hollanders" nog mooier is: spotgoedkoop!! Voor een  complete maaltijd bestaande uit,  soep, rijst hoofdgerecht,en kleine bij-gerechtjes, betaal je ongeveer € 11 p.p. 

Donderdag 7 September

Vandaag viert 1 van onze deelneemsters, haar 40e Verjaardag!  

Ik heb vannacht al de slingers opgehangen voor haar deur!

We hadden afgesproken, om vandaag weer richting Kyoto te gaan, en daar zijn we ook uitgekomen.

Eenmaal in Kyoto, hebben we buspassen  gekocht, waarmee je op 3 verschillende buslijnen kunt reizen, onbeperkt de hele dag, voor € 5.75. Als eerste gingen we naar de Sanjusangen-do Tempel. Dit is een Tempel, die er van buiten als een hele lange uitgerekte schuur uitziet. Binnen is een zeer bijzondere tentoonstelling.... Bij binnenkomst trek je eerst je schoenen uit, die zet je in een kast, waar je ze op een door jou gekozen nummer neerzet, zodat je ze altijd weer terug kunt vinden. Dan loop je een gang door, en uiteindelijk kom je in de Tempel. Indrukwekkend....... alleen al als je ziet hoe deze Tempel gebouwd is, de structuur en kwaliteit van de bouw. Je loopt door een soort gang, op tapijt, en ineens kom je in de grote Hal, en je weet niet wat je ziet. 1000 Bhoeddha's uit de oudheid. Kaarsrecht opgesteld, op een trap- plateau, 4 rijen achter elkaar. Met op de eerste rij een aantal andere standbeelden, die een betekenis op zich hadden. Iedereen was er stil van. Nadat de eerste indrukken waren verwerkt, heb ik iedereen een beeld van de eerste rij laten uitzoeken waar ze voor moesten gaan staan. Na een tijdje ging ik vragen wat zij voelden, en zo kon ik weer aanwijzingen en advies geven, waarmee zij aan de slag konden! 

Na het bezoek aan de Tempel, zijn we de prachtige tuin ingelopen, om foto's te maken. En nadat iedereen weer verzameld was, liepen we naar de overkant, om daar in een leuke Lunchroom een hapje te eten. De jarige job bestelde een broodje, en daar heb ik een kaars ingezet met 40 er op, en aangestoken ( i.p.v. taart) Dat werd erg gewaardeerd!

Na de lunch liepen we richting de Tempel: Kyomizu-dera. Een wandeling van ongeveer een kwartiertje.

In Kyoto staan 1600 Tempels! Vandaar de korte afstand lopen.

Daar aangekomen, liet ik aan de groep de keuze: er zijn 2 ingangen, 1 gaat langzaam in stijgende lijn naar boven, en bij de andere iets minder, maar bijna bovenaan, is een hele steile trap, wat een behoorlijke klim oplevert.

Maar unaniem kozen ze voor de trap...! Het was donderdag ontzettend druk in Kyoto, dus besloten we de andere weg te nemen, om de drukte een beetje te ontvluchten. Nou, vergeet het maar, net zo druk. In dat straatje zijn allemaal souvenir-winkels, dus moest er even gewacht worden op de kooplustigen. Na een tijdje liepen we verder, en gingen een straatje waar allemaal traditionele oude panden staan, in de stijl waarvan wij Japan herkennen. Prachtig!! In een van deze panden is een vestiging van Starbucks!? Ik zag bij de ingang van dit pand een mooie binnentuin, en ging daar foto's van maken.....Achter mij was het een drukte van jewelste, en ik bleef even staan om  iedereen de kans te geven Starbucks binnen te lopen.

Opeens komt er een jongeman aan, die kijk mij heel doordringend in de ogen, en bleef kijken ( ik ook) en kreeg ineens een Smile op zijn gezicht van oor tot oor, dus ik begon ook te lachen. Maar ondertussen stond mijn Ziel in vuur en vlam....hij had iets geraakt in mijn zijn....

En dat werd duidelijk toen wij een stuk verder liepen, ineens voelde ik wat hier achter zat:

Het was een groet van Paul, een goede vriend van mij die ook een erg sterke connectie met Japan had...

Ik zeg had, want hij is 19 jaar geleden, bij een motorongeluk om het leven gekomen!

Dus ook ik mocht een mooi cadeau ontvangen!  

We zijn verder gelopen, en kwamen uit in Gion, dat is het Geisha-district in Kyoto. Daar zijn we eerst even wat gaan drinken, in het eerst restaurant, wat we tegenkwamen.

Daar verkochten ze ook heerlijk Groene-thee Softijs! De jarige trakteerde ons ieder op dat heerlijke ijs, en wij konden genieten.  Naast dat restaurant was een soort Museum-winkeltje, over de oude traditie's doe nog steeds in ere worden gehouden. Daar een tijdje rondgelopen, en toen door naar het  Geisha-district, wat om de hoek lag.

Daar vertelde ik het een en ander over de geschiedenis van de Geisha's, en de misvatting die wij Westerlingen over deze gezelschapsdames hebben. Zeker zijn er huizen, die "extra service" aanbieden, maar  een echte Geisha wordt opgeleid om gastvrouw te worden, en de bezoekers een hele avond bezig te houden, spelletjes doen, muziek maken, maar vooral zoveel mogelijk Sake bij de bezoekers ( meestal zakenmannen) naar binnen te gieten, want dan verdienen ze genoeg om het huis in stand te houden. Het verhaal was klaar en we liepen door, maar je kon daar over de koppen lopen, dus ik zei: laten we dit steegje inlopen, dan komen we daar ook bij het riviertje, en hoeven we niet tussen die mensenmassa door.

Ik dacht een slimme oplossing....maar wat bleek, we werden gewoon die straat in "gestuurd", want daar kwam een verhaal naar boven......bizar!

Èẽn van de dames, ging door haar heup, en vroeg mij wat dat betekende. Ik ging kijken en zag dat zij in een Vorig Leven, daar in een Geisha-huis had gewoond als werkster, en door de Baas ieder dag werd afgeranseld, waardoor zij nu de herinnering voelde van dat leven......... Zij begon te huilen en voelde de pijn van toen terug komen. Ik nam haar mee naar een huis, en vroeg wat voel jij hier? Zij werd helemaal niet goed, en voelde de angst en pijn....Ik loop de tuin van dat huis in, en zag haar ergens in een hoek, als oud vuil weggegooid, liggen slapen. Dat was haar plek..buiten, alleen en in weer en wind moest zij daar verblijven, want zij was Niets, Niemand!  Tranen natuurlijk, en op het moment dat zij het herkende, mocht ik het weghalen. maar daarmee was het verhaal nog niet compleet...Een ander dame voelde ook van alles, en ook zij was daar geweest, maar dan als Geisha... zij hadden allemaal een vreselijk Leven gehad, want de baas was een vreselijk mens, hij schopte de dames, sloeg ze, en misbruikte ze........ Dus werd er gevraagd, wie was die man dan, kennen wij die in dit Leven?

En wat bleek........IK was die man geweest!

Zij herkenden dit direct, en werden rustiger, maar zelfs toen was het nog niet klaar, er kwam nog veel meer!

We liepen een stuk verder en er kwam steeds meer boven water. Een andere dame (ook M) uit de groep reageerde ook op dit verhaal...zij bleek mijn vrouw geweest te zijn, en zag alles, maar besloot om er niets aan te doen en er voor weg te lopen.

Dus die werd nu geconfronteerd, met haar frustratie, die ze nu tijdens deze reis tegen mij had.......Ik voelde verder niets dus ik kon bij mijzelf blijven, omdat ik hun moest helpen!

Ik heb haar ( ook M) behoorlijk uitgedaagd, op haar gedrag uit dat vorig leven, maar ze wilde het niet uitten.Dus ik bleef haar triggeren, ook met de energie van die man,die ik in dat Leven was....( ik kreeg bijna een hekel aan mijzelf)

Uiteindelijk durfde ze wat te zeggen, en begon haar frustratie's los te laten, ze werd erg boos en begon te schreeuwen en liet eindelijk haar emotie's los......

In dit hele stuk zei ik wel steeds, ik was in dat Leven een ongelofelijk grote Klootzak! Maar ik heb dat allemaal al verwerkt!

Er werden nog 2 mensen in dat verhaal betrokken, maar dat was minder heftig. We stonden in dat smalle straatje, op een hoek, en iedere keer moesten er auto's indraaien, wij stonden gruwelijk in de weg, maar ik voelde dat wij daar moesten blijven staan. De groep was hevig onder de indruk, en op een gegeven moment zijn we verder gelopen, als in een roes.

Terug gelopen naar Kyoto station, en terug naar Shizuoka, daar zijn we met z'n allen lekker uit eten gegaan, en dat was gezellig! Terug gekomen in het Hotel zijn we met z'n allen in de lounge in een werkruimte gaan zitten om nog even na te praten. Daar bleek dat de 2e dame ( M) uit dit verhaal een connectie voelde met onze jongste deelneemster ( A 18 jaar ) dus ik ging weer kijken, en mocht zien dat ik  M als Sexslaaf had gebruikt in dat leven, en daaruit is een kind geboren.....je raadt het al, dat was A!!!! Maar door de heftigheid van het slaaf zijn, heeft M haar kind ergens te vondeling gelegd, want zij kon niet verkroppen, dat dit was gebeurd!  

Nu in dit Leven is A erg zoekende naar een basis, vanuit haar  gezin is zij al meerdere keren naar het Buitenland verhuisd, en voelde zich dus nooit ergens echt thuis! Zij had geen BASIS! Door dit stuk boven water halen, voelde zij ook dat ze gebrek had een stabiliteit, geborgenheid, en liefde! Dus die 2 ( M en A) naast elkaar gezet, nog wat kleine dingetjes opgelost, en toen mochten zij elkaar gaan omhelzen....bij beide kwamen de tranen.

Het was opnieuw een dag met warmte, vermoeidheid, drukte, inzichten, oplossingen, die eindigde met een Gouden randje!  

Vrijdag 8 September.

Gisteravond na dat hele gebeuren, zat ik nog even in de werkruimte beneden, en bedacht wat we de volgende dag zouden gaan doen ( vandaag dus)

Opeens kwam er een ingeving: ik moest de groep, ieder voor zich, op pad sturen door Shizuoka, om nog dichter bij zichzelf te komen!

Dus vanmorgen heb ik ze allemaal bij elkaar laten komen, en uitgelegd wat de bedoeling was...

Zij kregen de "opdracht" om te gaan lopen, hun gevoel te volgen en dat gevoel op te schrijven, maar daarbij mochten ze geen contact hebben met de andere deelnemers, ze "moesten" het echt ALLEEN doen!

En ze "moesten" minimaal 4 uur onderweg zijn! Zodra zij het gevoel hadden dat het "klaar " was, mochten ze terug komen naar het Hotel, waar ik in de speciale vergaderruimte op hun zou wachten, en dan kregen ze een consult, naar aanleiding van hun ervaringen Ze kregen allemaal een pen en papier, en ze konden hun missie gaan beginnen!

Ik bleef in het Hotel, en wilde aan de Blog gaan werken, maar er was een technisch probleem, met mijn Website, dus ik kon niets. Ik besloot om even naar de Starbucks te lopen, een koffie te drinken, en een broodje te eten. Zo gezegd, zo gedaan.

Ik zat net, toen 1 van de deelnemers binnen kwam lopen, ik was benieuwd wat er zou gebeuren, maar zij liep langs mij heen,  knikte alleen een keer, en bleef heel dicht bij zichzelf!

Toen haar koffie op was, liep ze verder,  buiten knikte ze nog een keer, en vervolgde haar weg.

Het thema van deze dag was: 

                                  Vandaag is de 1e dag, van jouw nieuwe Levensweg!  

Ik ben nog even blijven zitten, en daarna een grote winkel binnen gelopen, en daar een paar boodschappen gedaan.

In Japan ben je verplicht met een mandje te winkelen, dus dat deed ik. Maar bij het afrekenen viel mij iets op...

Je zet je mandje op de toonbank, de cassiere pakt alles er uit, slaat het op de kassa aan, en legt het teug in het mandje, je rekent af, en het mandje wordt aan de andere kant van de toonbank gezet. Daar kom je er achter dat ze de hengsels hebben verwijderd...??? rare Chinezen, die Japanners!

Ik ben nog naar een paar andere winkels gelopen, en toen ik alles bij elkaar had, terug gelopen, via allerlei achteraf-straatjes terug naar het Hotel. Daar aangekomen, kwam ook al de eerste terug van hun reis, met en voor zichzelf. Dus we zijn in de vergaderruimte gaan zitten, en ik heb geluisterd wat er beleefd/gevoeld werd, en daarop antwoorden gegeven, om er mee verder te kunnen. Ik ga hier niet schrijven wat er gezegd en gevoeld werd, maar bij ieder was er veel inzicht gekomen, en dat was precies de bedoeling!

Ik ga 1 ding toch schrijven...er was 1 deelnemer die ook even een pauze had genomen, en een kop koffie was gaan drinken, en tijdens het daar zitten, gebeurde er iets heel speciaals, er werd gezien dat zijn/haar Ziel tegenover deze persoon in de stoel zat, en ineens sprong die Ziel weer terug in het Lichaam, wat heel erg duidelijk voelbaar was....

De meest bizarre dingen gebeuren er tijdens deze reis, en daarvoor zijn wij hier, in Japan!

Weer een hele productieve dag, met veel wijsheden, en inzichten, afgesloten met de persoon van de "Ziele-sprong" in een leuke  kroeg, waar ze ook nog eens heerlijke gerechten serveren....SUBARASHI!  (geweldig!)

Zaterdag 9 September

 Na allerlei scenario's bedacht te hebben zijn we toch maar weer naar Kyoto gereden, met de trein...om de Kinkaku-ji Tempel te bezoeken, die bekend staat als de Gouden Tempel!

In Kyoto aagekomen, gelijk de buspassen gekocht, en rechtstreeks naar de Gouden Tempel.Het was overal erg druk, veel toeristen, veel Japanners op de been, want ja, het is weekend!

We kwamen bij de Tempel aan, en liepen richting de ingang, daar viel op dat er ontzettend veel bewaking op de been was, we werden in een soort van sluis geleid, en kwamen bij een tent, waar onze tassen werden gecontroleerd, en mochten doorlopen, naar andere tafels, waar we met een röntgenapparaat werden doorgemeten....  Vreemd.

Maar we lieten ons niet van de wijs brengen. We liepen het park binnen, en overal waar je kijkt straalt de schoonheid vanaf. Prachtige bomen, struiken en tussen die bomen en struiken allemaal mos op de grond. 

Je loopt een stuk door het groen, en moet dan rechts om een groenstrook heen, en staat ineens oog in oog met de Gouden Tempel!! Wat een schoonheid, en wat een Vrede, en zuivere Energie voel je daar!

Op die plek maak je de meest prachtige foto's dus iedereen was aan het fotograferen. Daarna gaf ik ze de "opdracht", om gewoon lekker te gaan wandelen, waarnemen, en te voelen. Mocht er iets gebeuren, stil blijven staan, en dan ging ik naar hun toe, om te kijken wat er gebeurde. Weer kreeg iedereen inzicht, en mochten er zaken opgelost worden, op de plekken waar men stilstond.  Twee personen stonden als een Siamese tweeling aan elkaar vastgekleefd, aangereikt, gevoeld, en opgelost. Dat had te maken met een leven waarin zij een Tweeling waren, en bij een enorm grote brand om het leven waren gekomen......er werd gevraagd wie ik was, in dat leven. Ik ging er op invoelen en kwam uit bij het antwoord: jullie Vader!

En wat was de reactie?  1 van de 2 had dat al opgeschreven bij binnenkomst van het park!

Later kwam ik op een plek, waar er 1 over een hek hing, en een ander stond er bij, maar stond helemaal vast....en daarbij stond een man van de bewaking, die niet begreep wat er allemaal gebeurde, terwijl diegene die vaststond al enigszins had uitgelegd dat het met een vorm van Therapie te maken had. maar hij begreep het niet. Ik kom er aan, ik druk mijn paraplu in de rug van diegene, die over het hek hing en greep de schouders vast om die persoon weer terug te brengen. Ik haalde dingen weg, en ineens zag je de verandering.....de Bewaker stond alles in de gaten te houden, maar zag en begreep er niets van......Naar de andere toegelopen, even gepraat, ik haal het weg, en het vaststaan was weg.....Je voelde de reactie van de Bewaker.....Ongeloof, Bewondering en Verbijstering!  Wij zullen nog lang daarna het gesprek van de dag zijn geweest!

Iedereen had iets gevoeld, er iets mee gedaan, en we waren aan het eind van de route en de uitgang!

We zijn langzaam de trap afgelopen, op weg naar een heerlijk Groene-thee Softijsje.  Door de vele bewaking werden we omgeleid, maar dat betekende dat we geen ijsje konden eten, dus in gesprek gegaan, en uiteindelijk mochten we daar ons ijsje gaan halen en opeten. Dat deden we in een soort van wachthokje, waar het behoorlijk koel was.....(in Kyoto was het vandaag nog 35 graden) Dus we moesten zeer snel ons ijsje opeten, want het smolt onder je handen weg....

Onderweg naar het station werd duidelijk dat iedereen moe en uitgeblust was, dus hebben we bij de 7Eleven wat te eten gekocht, om deze in de Shinkansen op te eten. Aangekomen in Shizuoka scheidden onze wegen, ik ben terug naar het Hotel gelopen, gedoucht en daarna in de vergaderruimte gaan zitten, om de achterstand van de blog bij te werken!

Op een gegeven moment kwamen er een paar deelnemers bij zitten, gepraat en nog wat aangeraakt, waarbij M aangaf nog iets te voelen bij A  (moeder en kind wat te vondeling was gelegd) Ik voelde bepaalde zaken, maar dat dat tussen M en A opgelost moest worden. Ik zei eerst morgen, maar pakte toch de telefoon en belde A om te vragen of ze even kon komen.

Dat gebeurde, en we zaten met zijn drieën bij elkaar, en legden het gevoel van M uit aan A. Hieruit ontstond een prachtige dynamiek. A is onze jongste deelnemer (18) en die lieten we vertellen wat haar verdriet was, want dat was duidelijk aanwezig. Zij opende zich gelijk, en begon alles te vertellen wat haar werkelijk dwars zat.....door haar openheid konden we haar bereiken, en haar tools geven om er beter mee om te gaan. Zij begreep het, en voelde zich een stuk beter na ons gesprek, Nog vele bouwwerken in progressie, maar de eerste ( grote) stappen zijn gezet!

Nog 2 dagen, en dan zit deze Bedevaart naar Japan, er helaas al weer op! Blijf lezen tot het einde, wie weet zit er nog iets voor jou bij! 

Zondag 10 september.

Gisteravond heb ik in onze groeps-app gevraagd om met suggesties te komen, wat we vandaag zouden gaan doen. Er werd van meerdere kanten aangegeven, dat ze weer naar Fujinomiya wilden, om Mount Fuji te zien.... Dus een tijd aangegeven, welke tijd we vanmorgen bij elkaar zouden komen, en zijn we, na een ontbijtsessie bij Starbucks ( nee, ik krijg geen provisie voor de reclame) vertrokken per lokale trein naar Fujinomiya.

Tijdens het ontbijt zat ik bij M aan tafel, en zij vertelde dat er nog iets broeide bij haar, en ik ging daar naar kijken. Wat resulteerde in een  hele duidelijke "opdracht" die ik haar later op de dag zou laten doen, en voelen. Maar op weg naar het perron kreeg ik een ingeving, dat ik bij iedereen moest gaan kijken, of de Ziels-afspraak die zij met zichzelf hebben gemaakt nog wel klopte.... precies het advies, wat ik M had gegeven! In Fujinomiya aangekomen, heb ik ze allemaal op een bankje laten plaatsnemen, uitgelegd  wat de bedoeling was, en ze daarna 1 voor 1 meegenomen naar een rustigere plek op het perron. Daar vroeg ik ze wat hen nog dwars zat, of iets waar ze nog moeite mee hadden om duidelijk te krijgen wat hun Ziels-afspraak nou eigenlijk was. En bij de ene ging het vlot, en bij de andere duurde het een stukje langer, maar uiteindelijk was het resultaat dat zij zichzelf beter in het leven voelden staan. In dit stuk kwam het tot een confrontatie met 1 deelnemer

wat op dat moment heel vervelend voelde, maar later als een les kon worden opgepakt door deze deelnemer....

Het was zelfs zo heftig, dat ik besloot deze persoon niet meer te helpen...? Maar nadat iedereen aan de beurt was geweest, vroeg ik aan die persoon, of ik nog iets kon betekenen en daar werd volmondig JA op gezegd, dus ik probeerde er uit te krijgen wat nodig was...en op een gegeven moment gebeurde er iets, waar deze persoon heel emotioneel op reageerde, en toen ging haar Ziel openen.... Ik zag gelijk wat het probleem was. Haar verteld dat haar Ziel een kronkel had, en er daarom heel slecht gevoeld kon worden.... Zij regeerde hier op de juiste manier op en was blij dat ze eindelijk begreep waarom ze soms zo vast zat. Ik vroeg of ze dat opgelost wilde hebben, en ze zei volmondig : JA! 

Ik heb er voor gezorgd dat die kronkel op de Ziel veranderde, en ineens zag je haar veranderen . Ze was ontzettend blij en voelde zich geweldig! 

Wat een mooi resultaat!

Hierna ging ik voor mijzelf iets vragen. Heel mijn leven al moet ik strijd leveren met vrouwen.....In mijn werk nu, in mijn werk in de Horeca, en in het dagelijkse leven. Soms, om wanhopig  van te worden. Nu kreeg ik gelijk een inzicht, en kon dat stuk direct loslaten!!!

Iedereen blij, en we zijn op de trein gestapt, om naar de mooie badplaats Atami te gaan. Daar aangekomen, was het ontzettend druk, overal. We wilden ergens iets eten en drinken, maar alles zat vol. Uiteindelijk een klein tentje gevonden, waar alle gerechten en drankjes, met kaas bereid waren...?? Een beetje vreemd, maar wel lekker! 

Op het strand aangekomen, ging ieder zijn/haar eigen weg, en ik bleef op de Boulevard staan, om te genieten van de Oceaan. Op een gegeven moment zag ik 1 deelnemer ( C) die een grote stok had gevonden, en heel doelbewust op een rotsmuur afliep om  daartegen de stok, in vele stukken kapot te slaan...!? Hij gooide alle kracht erin, en ik zag zijn opluchting....maar hij was nog niet klaar. Er lag nog ergens een stok op het strand, en die raapte hij op, liep een soort van pier op, waar allerlei mensen vanaf doken, en liep tot helemaal vooraan, waar hij de stok met veel kracht de Oceaan in smeet. Toen hij terug liep zag je de opluchting, en kracht van hem af stralen! Langzaam aan werd het tijd om terug te gaan, en bij het wachten om de weg over te kunnen steken, viel mijn oog op een standbeeld. Ik liep er heen, en iedereen volgde mij. Bij het lezen van de tekst op het standbeeld, kreeg ik weer allerlei informatie door, en een aantal personen voelden van alles gebeuren. Hier nog aan gewerkt, en opgelost. Hier ging het om: veranderen van negatieve gevoelens/ ideeën, en deze om te zetten in LIEFDE!

Terug in Shizuoka gingen een er aantal uit eten, maar de anderen liepen terug naar het Hotel om zich te douchen, en om te kleden, waaronder ik zelf. Het is iedere dag boven de 30 graden geweest, heerlijk, maar 2 x per dag douchen was zeer gewenst....  We hebben daarna heerlijk gegeten, in een Hotel-Restaurant, en gekletst, gelachen, geproost op de mooie reis, die (bijna) achter de rug was.

Maandag 11 September.

Voor de Wereld een "beladen" dag, maar voor de deelnemers aan deze mooie reis een "spannende" .......

Aan het begin van onze reis in Japan, hebben ze allemaal een lijst gekregen, waar verschillende thema's op staan, die nog een belasting voor je kunnen zijn. Ieder thema werd getest, om te kijken, voor hoeveel procent de belasting aanwezig was.

Vandaag  werd er opnieuw gemeten.....

1 voor 1 kwamen ze bij mij in de vergaderruimte, en ging ik ze testen, WOW wat een veranderingen!!

Er is zeer hard gewerkt, en dat was te zien in de testen!

Maar ook werden er een aantal zaken duidelijk, die nog niet boven water waren gekomen, 2 personen, die toch wel moeite hadden zaken te begrijpen, binnen te laten komen, vertelden in het gesprek met mij, meer over zichzelf dan ze tot nu toe hadden gedaan. En daar werd ineens alles duidelijk!

Ik kon ze precies vertellen, waar het mee te maken had, beide hadden ze bij de geboorte  beklemd gezeten, doordat de navelstreng, hen belemmerde om op "normale"  wijze geboren te worden! De tranen vloeiden, ook bij mij.  

Eindelijk begrepen ze waarom hun leven liep zoals het liep.

Maar ik kon ze ook een oplossing bieden....voor beide staat een Wedergeboorte gepland, zodra ik terug ben in Nederland!

( L) vertelde mij later:  ik voel mij alsof er een huis van mij af is gevallen!!!!

Ook (W) was veel opener, blijer en opgelucht!

Wat een reis! Wat een mooi en dankbaar werk mag ik doen!!!!! 

s' Middags ben ik met ( M) en ( H) naar Shinagawa gereisd, om ze te begeleiden naar de Luchthaven Haneda.

In de trein nog meer duidelijkheid kunnen bieden, en op Shinagawa Station, geluncht. Totdat het tijd was, om op de trein te stappen naar Haneda. Heel warm afscheid genomen, uitgezwaaid, en toen moest ik weer terug naar Shizuoka, daar aangekomen, stonden 3 personen mij op te wachten, om samen nog iets te gaan drinken. Ik was flauw van het alleen maar broodjes eten die dag. Dus zijn we bij een Burger-restaurantje gaan zitten ( nee, geen MacDrek) en heb ik een heerlijke, verse Hamburger gegeten, met verse friet, een een super lekker glas Japans  Bier! 

Dinsdag 12 Augustus.

De laatste dag in Shizuoka.

Wij moesten vandaag voor 10.00 uur uitchecken, dus iedereen was al vroeg op, en vroeg beneden in de Lounge. 

Even gekletst, uitleg gegeven over de reis naar Tokyo en toen was het tijd om afscheid te nemen, van het Hotel.

Een zeer eenvoudig Hotel, met goede bedden, ieder een eigen badkamer, dicht bij het Station, en zeer vriendelijk personeel en eigenaren!  Het afscheid was erg hartelijk!

Uiteraard op het station, weer bij Starbucks ontbijt!

Nog even de laatste inkopen gedaan, en dan naar boven, om de Shinkansen te nemen naar Tokyo.

Wanneer je op Tokyo Station aankomt, krijg je echt een Cultuur-schock....1 groot Mierennest!

Per dag lopen daar rond de 6 Miljoen mensen doorheen, van en naar de diverse trein-lijnen, Metro en hun werk in Tokyo.

We zijn gelijk naar de richting van de Narita-Express gelopen ( trein naar Luchthaven Narita) en hebben daar onze koffers in lockers geplaatst en zijn wat rond gaan lopen. Eerst iets gedronken en gegeten, en daarna op ontdekking uit. We kwamen nog bij de Yaesu-Exit, de plek waar wij ( A en ik en een vorige groep) 3 jaar geleden een hele nacht buiten hebben gebivakkeerd , omdat we in de verkeerde trein waren gestapt, en er geen trein meer terug ging. Want na 24.00 uur gaat het treinverkeer stoppen, en het Station hermetisch afgesloten! Ondanks dat was het een onvergetelijke ervaring!

Op een gegeven moment kwamen we bij een uitgang aan de Marunouchi-kant van het station. Daar zijn we naar buiten gegaan, de zon in en genoten van de op Amsterdam Centraal gelijkende buitenkant.

Nadat we daar een tijd hebben gezeten, en ook de mooie ontvangsthal hebben bewonderd, zijn we terug gegaan naar de lockers, koffers gepakt, en naar beneden...binnen 10 minuten kwam de Narita-express, weer een heel warm afscheid genomen, iedereen in de trein, uitgezwaaid......en toen was ik weer alleen!   

Ook ik heb mijn koffer uit de locker gehaald, naar buiten gelopen, een taxi gepakt. Want ik had geen zin meer om nog met mijn koffer te gaan slepen, ik was doodmoe!

Wij hebben deze reis ruim 3000 km gereisd per trein, meerdere kilometers gelopen, en heel veel gepraat.....

Aangekomen in mijn Ryokan ( familie-hotel)  heb ik eerst de nodige spullen uit de koffer gehaald, gedoucht en ben op bed gaan liggen, waar ik bijna onmiddelijk in slaap viel...

Nu ben ik de laatste regels aan het schrijven, over de Bedevaart, en komt mijn vakantie aan de beurt.Ik ga nog een aantal speciale dingen doen, ook daar zal ik verslag van doen, in deze Blog!

Dus blijf nog even alert, tot 20 September kan er nog het een ander op de Blog komen staan!!

Voor nu alvast bedankt voor het volgen, en tot later!!!!!